Stop met klagen over stoppen met roken
“Ocharme toch. Jaja, ’t zal wel niet
gemakkelijk zijn, stoppen met roken. Hier, een kusje omdat je zo moedig bent.”
Seut. Meer zelfs: door er zo over te zagen en van jezelf zo’n held te maken,
maak je het voor andere mensen moeilijker te stoppen, want die denken op basis
van jouw gekreun dat het wel heel erg moeilijk is. Dat het een buitenmenselijke
inspanning vergt en dat zij dat – met hun zwakke karakter – dan wel helemaal
niet aankunnen.
Vergelijk het met kinders die vallen. Dat
doet helemaal geen pijn. Kinders zijn daarop voorzien. Hun hoofdje is nog niet
helemaal gezet en flexibel genoeg om zo’n schok op te vangen, tenzij ze bloeden
of zo. De enige reden waarom ze beginnen te wenen is omdat ze graag gepamperd
worden. Kusjes krijgen. Een aai over hun bol en een snoepje. Daar is an sich
niets mis mee, maar besef wel dat je meespeelt in een spelletje. Eenmaal
volwassen wordt dat een beetje potsierlijk. Klagen zonder dat je een
onmenselijke inspanning levert of verschrikkelijke pijnen ondergaat, is enkel
gericht op het gratis krijgen van affectie en gepamper. Nogmaals, er is niets
mis met gratis affectie (an sich is er ook niets mis met affectie tegen
betaling, maar dat is een andere discussie): mijn lief krijgt er dagelijks
hopen en ik geef het hem met plezier (I love you baby!).
Als jij dus blijft doorkankeren over hoe
zwaar dat stoppen wel is net omdat je in ruil daarvoor compassie en
aanverwanten krijgt, dan ben je zelf trouwens niet geneigd snel te stoppen. Dan
ga je zelfs bewust hervallen omdat hervallen meer compassie betekent. Los van
het feit dat je daarmee je omgeving bedriegt en uitzuigt, schets je er een fout
beeld mee hoe zwaar het écht is om te stoppen met roken. Dat leidt er dan weer
toe dat anderen minder snel geneigd zullen zijn te stoppen met roken. En dus
sneller sterven.
Reacties