De grote kleine strijd


Ik heb het wat moeilijk met opmerkingen dat het flauw is om altijd scherp te reageren tegen ‘klein’ seksisme. Wie meent te moeten zeggen dat het flauw is te reageren tegen deze vorm van seksisme, geeft vrij expliciet aan dat de persoon die heeft gereageerd haar of zijn muil maar moet houden, waardoor de kans groter is dat die dat de volgende keer ook effectief zal doen. Geef je seksisten op die manier niet gewoon meer ruimte?

In een stuk in De Morgen lees ik dat speeksel moet worden gespaard voor de grotere strijd. Is dat echt zo? Is consequent reageren tegen zogenaamd klein seksisme niet gewoon een deel van diezelfde, grotere strijd? Wat als we de vergelijking maken met racisme? Ik stel me de vraag omdat ik ben geïntrigeerd door de bemerkingen dat we eigenlijk niet half beseffen hoe diepgeworteld racistisch deze samenleving is: dat we de gevolgen van het zogenaamde kleine racisme schromelijk onderschatten. Moet een bewuste weldenkenderd alleen reageren tegen, ik zeg maar wat, expliciete discriminatie op vlak van recrutering of geweldpleging? Of houdt het ook steek telkens consequent een punt te maken bij wat misschien al te vergoelijkend als licht racisme wordt afgedaan? Misschien beseffen we ook niet half hoe groot de impact van ‘klein’ seksisme is.

In de States lopen een aantal campagnes die zich richten tegen het banaal gebruik van uitdrukkingen als No Homo, That’s so gay, Be a man… Dit zijn allemaal uitdrukkingen die er deel uitmaken van het dagelijks vocabulair, net als scheldwoorden als ‘mietje’, ‘janet’ bij ons. En ja, iedereen gebruikt die wel eens, waarschijnlijk zonder er bij stil te staan dat deze een appreciatie van de seksuele geaardheid van mensen zijn. Telkens we deze woorden - hoe grappig ook bedoeld – gebruiken, geven we impliciet aan dat we vinden dat mannen en vrouwen zich op een bepaalde standaard manier moeten gedragen. Dan laten we eigenlijk uitschijnen dat we vinden dat mannen die dat niet doen, zich eigenlijk maar moeten aanpassen. Het lijkt me dus geen overdreven luxe om jongeren er zich bewust van te maken dat woorden en uitdrukkingen die ze als ‘normaal’ beschouwen daarom niet per definitie neutraal zijn en een grote indruk kunnen nalaten bij mensen die zich vragen stellen over hun identiteit.  

Ik denk niet dat we als een politieke correctheidspolitie continue elk woord en elke uitspraak moeten screenen, maar het lijkt me wel nuttig meer in te zetten op het bewustmaken van wat maar al te makkelijk ‘klein’ racisme en seksisme wordt genoemd. Reacties op dit klein racisme en seksisme af doen als ‘krachten liever sparen voor de grote strijd’, lijkt me dan weer erg nefast. ‘Klein’ racisme en seksisme de wereld uithelpen is een grote strijd.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De geur van mijn grootvader

Mijn obsessie met Charles Rosel, un grand décorateur

Sociale strijd van Pellizza tot Vanfleteren, van Milaan tot Clabecq