Voor een duurzame Sinterklaasbeleving

Jacques is regeringscommissaris voor Sinterklaas en Robert is zijn secretaris. Als regeringscommissaris zorgt Jacques ervoor dat de intrede van Sinterklaas jaarlijks vlot verloopt en is hij de verbindingsofficier tussen de Belgische staat en Sinterklaas.  De functie van regeringscommissaris is een belangrijke functie, waar erg veel diplomatie aan te pas komt. Sinterklaas zit intussen op zijn boot naar Spanje en Robert en Jacques bereiden een conference call voor tussen de minister van Binnenlandse zaken en Sinterklaas. Deze call vindt jaarlijks plaats, zodat de Sint en de minister een evaluatie kunnen maken van het zwaar gesubsidieerde sinterklaasproject. Tijdens de voorbereidingen van dit gesprek gaat het er vaak hard aan toe.

- Nee Robert, ze zijn te zwart. Maar allee, dat ziet ge nu zelf toch ook wel.

- Maar ze zijn altijd al zwart geweest, dat is traditie hé, Jacques.        

- Daar komt de Sint zelf ook altijd mee af, met zijn traditie, maar hij vergeet dat hij zelf ook op een gegeven moment werd ontwikkeld als kindvriendelijk concept. Da’s trouwens nog niet eens zooo lang geleden. Is dat daarom dan traditie? Iedereen denk dat ze de Kerstman zo goed kennen en dat die er traditioneel ook al altijd hetzelfde uitziet, maar niemand vertelt er bij dat het helemaal niet zo toevallig is dat de Kerstman dezelfde kleuren heeft als Coca Cola. Ik wil maar zeggen: dat is bij de Sint niet veel anders. De mens moet een beetje meegaan met zijn tijd.

- Jaja Jacques, maar lijkt het dan niet of we teveel toegeven aan de milieulobby, door ze minder zwart te maken?

- Maar enfin Robert. Je begrijpt toch dat we niet van de staat kunnen verwachten dat ze langs de ene kant inzetten op  duurzaamheid, propere energie en wat weet ik nog niet allemaal en dan langs de andere kant een volksfeest subsidiëren waar een van de belangrijkste figuren volledig zwart van het roet is omdat hij zogezegd door de schouw is gekropen? Hoe duurzaam is dat? Het gaat voor een stuk ook om internationale geloofwaardigheid. Door dat internet ziet heel de wereld onze zwarte pieten en denken ze spontaan aan zwaar vervuilende industrie. De minister heeft al een vraag gekregen van de Verenigde Naties. Ze  vinden het daar wel erg raar dat wij rapporten indienen waar we zeggen dat we iets doen aan het fijn stof en de roetuitstoot, maar tegelijkertijd beelden de wereld laten rondgaan waar Sinterklaas met een bende roetzwarte helpers zit rond te dollen. Ze vinden dat daar bij de VN nogal arrogant.

- Maar hij wordt toch gewoon zwart  omdat hij door een gewone huisgezinschouw kruipt?

- Gelijk een aap zeker? Robert, de meeste kinders hebben thuis zelfs geen schouw, ze wonen meer en meer in appartementen, zeker in de stad. Hoe moeten we hen dat dan gaan uitleggen? Ik herinner je aan het punt van vorig jaar, dat we dringend moesten nadenken over die argumentatie van hoe we de cadeautjes nu precies binnen brengen. Kinders beginnen daar meer en meer vragen over te stellen.

- Denk je echt dat de minister daar moeilijk over gaat doen, Jacques?

- Het gaat hier om veel subsidies, Robert. Veel geld. En een hoop logistieke ondersteuning. Ge weet gij zeker niet wat dat kost, een ganse nacht in heel het land de flikken stand by houden om misverstanden te vermijden en de baan af te zetten om alles op tijd te verdelen? Wat dat kost voor De Post om al die brieven te verwerken? Om nog maar te zwijgen van de haven van Antwerpen die een ganse dag dicht moet blijven.

- Die ecologisten toch altijd. Moeten we nu een traditioneel volksfeest bijsturen gewoon omdat die groenen van hun kloten maken?

- De geest is uit de fles. Om het feest te laten overleven moeten we het aanpassen, anders steekt die discussie elk jaar opnieuw de kop op en verpest het de hele bedoeling ervan. Die Agaleffers hebben ook kinderen hé, Robert. Wat zou dat zijn als die plots geen sinterklaas meer vieren? Die Waalse Agaleffers zijn zelfs met nog meer. Mag ik u er trouwens aan herinneren dat we voor de socialisten en de moslims ook al aan de sint hebben gevraagd om dat kruis van zijn mijter te halen? Daar heeft toch ook niemand van wakker gelegen?

- De Sint wel he, Jacques. Hoe lang heeft het niet geduurd vooraleer we hem zo ver hebben gekregen een nieuwe mijter te laten maken?

- Ja Robert, veranderingen doorvoeren, dat kost tijd en energie. We moeten gewoon een goed communicatieplan voorleggen om de mensen met het nieuwe concept vertrouwd te maken. Het voordeel is dat het hier over kinderen tussen 0 en 10 jaar gaat die we langzaam maar zeker moeten doen wennen aan een nieuwe Zwarte Piet. Gelukkig zijn die nogal goedgelovig. Misschien moeten we een kinderboekje maken met een Sinterklaas en verschillende soorten pieten? En dat dan nu al propaganderen in de klassen? Een nieuwe reeks maken op den BRT? Door die vorige denkt ook iedereen dat het paard van Sinterklaas ‘slecht weer vandaag’ heet. De maatschappelijke waarde van Sinterklaas zit hem erin om kinders in spanning te laten uitkijken naar Sinterklaas: daar draait het om. Of die Sint nu Zwarte helpers heeft, of groene of blauwe, dat maakt an sich toch niets uit? Ik stel voor dat we dit jaar voorstellen om het scenario bij te sturen.

-- Bon, ik zal het zo maar in het verslag zetten zeker?

- Doet dat Robert. Geef het een beetje een serieuze titel, genre: ‘Voor een duurzame Sinterklaasbeleving’ of zo.