Punxsutawney. Punxsutawney dus.

Deze ochtend werd ik erg vroeg wakker. Mijn wakkerworduur hangt voornamelijk af van volgende factoren: het gaanslapenuur, de noodzaak, de goesting om aan de dag te beginnen en de blaas. De reden voor het vroege wakker worden deze ochtend wijt ik aan goesting! Of eigenlijk een afgeleide van goesting: excitement! Ik heb namelijk besloten om eind januari van volgend jaar naar New York te gaan. Wie mijn blogpost over lastminutes heeft gelezen, weet dat ik een erg slechte investering heb gedaan door zo snel al naar New York te gaan. Ik kan er maar twee maanden naar uitkijken. Per dag wordt dat dus een erg kostelijke affaire. Misschien is dat wel de reden waarom ik er dan ook elke dag keihard naar probeer uit te kijken: als ik er twee maand echt ongelooflijk naar uitkijk, dan komt dat misschien wel overeen met een half jaar er dagelijks maar een beetje naar uitkijken. Enfin, u snapt mijn punt. Indien niet, mag u ook stoppen met lezen.

Ik plan overigens niet enkel naar New York te gaan. Ik wil graag twee dagen naar Punxsutawney. Da’s een stadje in Pennsylvania, dat buiten zijn bosmarmotten (groundhogs) om erg weinig bekend staat. Rond die marmotten wordt al een tweehonderdtal jaar een volksfeest gevierd op 2 februari. Het concept is simpel. Als Phill De Bosmarmot op 2 februari uit zijn hol komt en de schaduw van zijn staart ziet, dan blijft het nog 6 weken winter. Moet je daar nu voor naar de andere kant van de wereld reizen, hoor ik u vragen? Natuurlijk, want in Europa zitten helemaal geen bosmarmotten. Los van dit alles, lijkt het me gewoon erg fijn om me in een volstrekt ad random volksfeest aan de andere kant van de oceaan te gooien: waarom zou dat nu niét meevallen?

Ik vind het spannend te weten dat de wereld erg groot is, en dat je puur toevallig op fijne dingen kunt stoten. Gewoon omdat je beslist iets willekeurig te doen. Het is zoals vreemden aanspreken op de tram: je weet nooit welke boeiende ontmoeting er achter zit. Life’s a box of chocolates. Er zijn momenten dat ik beslis op zoek te gaan naar de uurregelingen voor de papierophalingen in Caracas. Dat soort informatie staat gewoon online, en je hebt tenslotte voor héél dat internet betaald.

Enfin, er zijn oneindig veel mogelijkheden: het komt er gewoon op neer te kiezen. Ik zal het hierbij laten, voordat u mij raar begint te vinden.

Ik werd erg vroeg wakker deze ochtend. Het uur waarop ik wakker word, hangt van een aantal dingen af: het gaanslapenuur; de goesting om aan de dag te beginnen; de noodzaak om aan diezelfde dag te beginnen en het simpele feit of ik de avond voordien nog een glas water heb gedronken voor het slapengaan. Enfin, ik werd dus vroeg wakker, en deze ochtend wel om de volgende reden: excitement. Ik vertrek namelijk eind januari naar New York en dat vind ik spannend. Dat mag ook wel, want ik vertrek al binnen binnen twee maanden, dus ik kan er maar beter intens naar beginnen uitkijken. Ik heb daar een theorietje over, zoals u misschien wel weet. Ik vrees soms dat ik, per dag dat ik wakker word, er misschien minder hard naar ga uitkijken. Da’s misschien niet onlogisch, want geen enkele dag is dezelfde.

New York dus, maar ook Punxsutawney (Pennsylvania). Wie gaat daar nu heen, hoor ik u vragen? Wel meer mensen, maar vooral zij die geïnteresseerd zijn in volksmeteorologie. In Punxsutawney leeft een bosmarmot die elk jaar op 2 februari uit zijn hol komt en naar zijn staart kijkt. Als hij die ziet, blijft het nog zes weken winter. Maar dat wist u misschien al? Ik ga er in elk geval heen, omdat het me een leuk feest lijkt én omdat het idee me aanspreekt de bewandelde paden te verlaten. Waarom zou ik alleen maar naar New York gaan? Zo ordinair. De wereld is zo groot en waarom zouden er in Punxsutawney geen mooie dingen op me wachten (of niet wachten, maar er gewoon zijn, want ik geloof niet in het lot)? Ik hou nogal van het idee dat je als mens vrij bent om de meest ad random keuzes te maken, waarvan je misschien erg gelukkig wordt. Life’s a box of chocolates: het is spannend een deurtje open te doen en te zien wat er achter zit (een bosmarmot! hahaha!). Dat kan meevallen, dat kan tegenvallen.

Je moet dus niet altijd hetzelfde doen. Da’s eigenlijk wat ik wil zeggen, voordat u mij raar gaat vinden.