Waarom verdwijnen sokken? Het mysterie ontrafeld?

Het staat al jaren geboekstaafd als een van die mysteries waarvoor niemand echt de moeite heeft gedaan het op te lossen. Jammer, want het belangt eenieder aan: wat is er met die andere sok gebeurd? Of nog: waarom resideert de lonely soldier van het ondergoed alleen in de ladekast? Geef toe, - eigenlijk valt er niets toe te geven, echt gênant is het niet - iedereen heeft wel een collectie eenzame sokken, waarvan het volstrekt onduidelijk is waar de tweede heen is.

De relevantie van dit probleem spreekt voor zich. Er rijzen zoveel vragen. Wat vang je met dat unieke exemplaar aan?  Houden totdat de wederhelft weer opduikt? Bewaren misschien, totdat een ander paar, van ongeveer dezelfde kleur, beslist om ook uit elkaar te gaan, om dan een nieuw samengesteld sokkengezin te vormen? Of finaal toch gebruiken als een soort veel te kleine vod, om de ramen mee te kuisen of je zilver te poetsen? Wie heeft nu nog zilver? Enfin, het zijn geen makkelijke vragen. Luxeproblemen uit de rijke, moderne Westerse samenleving, akkoord: maar daarom niet minder prangend.

Eerdere verklaringen, als zouden sokken stiekem door de wasmachine worden opgegeten, als compensatie voor het vele draaien, zijn natuurlijk volstrekt waanzinnig. Een gangbare verklaring was jarenlang dat de poes er mee gaat lopen, maar statistieken tonen aan dat mensen met een huisdier niet méér het slachtoffer van eenzamen sokken zijn, dan mensen die geen beesten in huis hebben. De verklaring moet dus elders liggen, sta me toe een aanzet te geven tot nieuwe theorievorming.

Ik denk dat je de sokken gewoon zelf van elkaar scheidt. Bewust dan nog, maar zonder er veel bij na te denken. Ik verklaar me nader, door middel van een erg herkenbare situatie. Je maakt je 's ochtends gehaast klaar om naar het werk te gaan. Je kent dat wel: het is maandag en je had je voorgenomen de werkweek keurig op tijd te beginnen. Je bent je tanden nog aan het poetsen terwijl je je kleren bij elkaar zoekt. De radio staat aan. Je bent al laat, maar nog niet zo laat dat je het haasten al hebt opgegeven. De tanden zijn dan eindelijk gepoetst, en aangekleed plof je neer in de zetel om je sokken aan te trekken. Trekken. De adrenaline van de haast manifesteert zich in haast ongekende krachten en je scheurt de eerste sok die je aantrekt. De hiel door de sok. Dat gebeurt, maar niet getreurd, want je bent jong en succesvol en je hebt zoveel meer dan 1 paar sokken. Je staat recht, gooit de gescheurde sok in de rommel- of vuilbak (want zoals gezegd, je bent jong en succesvol: je gaat je kousen toch niet herstellen) en je spurt terug naar de slaapkamer om een ander paar sokken. Alsnog proper aangekleed vertrek je naar je werk, alsof er niets is gebeurd. Niets gebeurd? Pardon? Er is heel wat gebeurd, maar het is toch o zo snel vergeten. 

's Avonds weer thuisgekomen vlei je je in de zetel. Je doet je schoenen uit na een dag hard gewerk, vrienden zien, of - wie weet - cultuur. Je kan eindelijk televisie kijken (of deze blog lezen, kan ook!) en trekt een dekentje over je heen. Je sokken zijn nog niet uit. Let op, nu komt het: je wrikkelt je voeten uit je twee sokken en die verdwijnen tussen de kussens van je zetel. Dit herhaalt zich een paar dagen na elkaar tot je op zaterdag (of voor de dapperen onder u: op vrijdagavond) beslist dat het nu wel mooi is geweest met die berg vuil en je verzamelt de hele rimram om deze op de was te doen. Inderdaad. Je gooit alle sokken (ja, ook the object of our concern, dat daar zomaar een week bleef slingeren) die je vindt, samen met bezweette T-shirts; onderbroeken uit de badkamer; die jeans met die vlek, in de wasmachine. De eenzame sok gaat op in de massa. Je bent je natuurlijk van geen kwaad bewust. Je bent je sokvernietigingsmomentje van het begin van de week al lang vergeten. Na het wassen hang je alles op de draad en bij het later opplooien besef je dat je - oh nee - een sok teveel hebt. Geen erg. Die andere zal wel ergens in de slaapkamer liggen. Of in een sporttas. Of in de broekspijpen van die broek die je niét hebt gewassen. Denk je. Maar u, beste lezer, u weet wel beter, want de andere sok, die is al lang verdwenen. Onder de zoden. Weg, met Net Brussel, naar de verbrandingsoven van Neder-Over-Heembeek. Vernietigd. 

Hoe eindigt het? Dat weet u goed genoeg. Eenzame sokken eindigen op een hoopje, in de hoek van de sokkenlade. Te wachten, tot een ander (min of meer gelijkaardig) sokkenkoppel het begeeft, zodat ze opnieuw samengesteld toch nog aan een tweede leven kunnen beginnen. Die kans is echter klein, want je bent jong en succesvol. Er kan best een nieuw paar sokken van af.