Het vaatwasdilemma
Wie mij kent weet dat ik er als niet-laborant-bioloog in slaag de meest verrukkelijke organismen te kweken in mijn spoelbak: organismen van de kleurrijk geurende, wollige soort. Tijd is de beste tip die ik mede-amateur-biologen kan geven. Geef je vaat de tijd en er ontstaat altijd wel iets moois. De verrassing om na twee weken te ontdekken hoeveel méér leven uit een restje risotto kan ontstaan: priceless. Enfin, je snapt het plaatje.
U begrijpt dus hoezeer mijn leven veranderde toen ik een showroommodel mini-Bosch afwasmachine voor 200 euro op de kop kon tikken. Garantie? Daar doet de onder-de-tafel-doen-we-zaken-m
Het ding werkte perfect. Stralende afwas en mijn huishouden werd zoveel gelukkiger. Ik had plots zoveel meer tijd om andere dingen niét te doen.
Totdat plots, een paar maanden geleden - voor ik aan mijn grote verbouwprojecten begon – het apparaat besloot het wat minder aan te doen. Het leek wel alsof het zei “Als je nu gaat verbouwen, dan mag ik ook wel wat hebben.” Zoiets. Het leek me dus geen slecht idee in de Colruyt op zoek te gaan naar het soort dingen die een mens nodig heeft om een vaatwasmachine up and running te houden. Inderdaad, in die paar jaar tijd had ik nooit zout toegevoegd, de filter gekuist, het ding lieve woordjes toegesproken, zijn stekker gepolijst… Weet ik veel hoe dat allemaal moet: de tabletten die ik gebruikte beweerden dat allemaal te coveren. Quid non dus.
Nadat ik mijn vaatwasser finaal overlaadde met al deze aandacht en middeltjes, gaf hij er toch de brui aan. Het leek wel alsof hij het allemaal too little too late vond en net om mij te pesten dan maar doodging.
Dat maakt dat ik, bij het afronden van verbouwingen allerhande, mij de vraag stelt hoe het nu verder moet. Het spreekt voor zich dat ik niet terugkeer naar mijn pseudo-biologisch geëxperimenteer. Ik wil dus opnieuw een vaatwasser, en liefst eentje die werkt.
En daar komt dan het dilemma.
Ik ben er vast van overtuigd dat het ding echt niet zo erg kapot is. Het kan niet moeilijk zijn, maar ik begrijp niet eens de pictogrammen die at random lijken op te lichten. Voor u het me voorstelt: ja, ik heb getracht een handleiding te downloaden (want die kreeg ik er bij het showroom model natuurlijk niet bij). Ja ik heb de meest waarschijnlijke oplossingen al eens geprobeerd. Ja, ik heb op Youtube naar reparatievideo’s van handige mensen met teveel tijd gekeken en nee, het lukt me niet.
Ik heb intussen de jaren en de wijsheid bereikt waarop ik weet dat ik sommige dingen niet (of zeer slecht) kan. Vaatwasser repareren is er daar een van . De lijst is lang, maar daar gaat het nu niet over. Rest me dus een reparateur te vinden. Ik heb geen wagen, laat staan een rijbewijs. Ik kan de vaatwasser dus niet zelf naar een reparateur brengen en wil hier ook geen vrienden of familie mee ambeteren. We hebben allemaal wel betere dingen te doen. Een mens laten komen lukt me moeilijk. Ik heb een aantal mails gestuurd naar reparateur. Ze reageren niet. Op een aantal sites die prijs vermelden, leer ik dat een bezoekje, nog zonder er iets gerepareerd wordt, start vanaf 60 euro. Ik zou willen zeggen dat ik prostitués ken die voor minder hun deur uitkomen, maar dat klopt niet. Ik ken eigenlijk geen prostitués en de vergelijking is beledigend. Zonder enige zekerheid op reparatie ben ik dus op zijn minst al een wezenlijk deel van de aanschafprijs van een twee jaar oude vaatwasser kwijt. Dat steekt en leidt me naar de volgende optie.
Ik kan ook gewoon een nieuwe kopen. Via CoolBlue vind ik een witteproduct-model voor 180 euro. Op Mediamarkt.be vind ik iets soortgelijks voor dezelfde prijs. Voor die prijs wordt de vaatwasser ook geleverd én nemen ze de oude mee. (Waarschijnlijk om hem dan stiekem te herstellen en als showroommodel te verkopen, de smeerlappen. Ik heb jullie wel door!)
U begrijpt dus mijn dilemma. Enerzijds vind ik het ronduit absurd een machine weg te doen, die waarschijnlijk (denk ik) met een kleine ingreep en met een van nu af aan beter onderhoud nog jaren kan meegaan. Anderzijds kost een nieuwe in verhouding met wat het kost om de oude te laten herstellen echt erg weinig.
In een ideale wereld kosten kwalitatieve producten natuurlijk veel meer, werken ze beter en is het goedkoper om ze te laten herstellen. In de wereld waarin wij leven, is het erg moeilijk om kwalitatieve producten te vinden, kosten dit soort goederen erg weinig, gaan ze snel stuk en is het te duur om ze te laten repareren. Waardoor we gewoon nieuwe bucht kopen en de andere naar de schroot sturen.
Vergis ik mij? De vraag die ik me stel is eigenlijk erg simpel. Ik schetste hierboven een concrete situatie. Ik vraag me af wat de beste ecologisch-economische oplossing is voor mijn dilemma. De vaat opnieuw met de hand doen, kan ik mezelf en de volksgezondheid echter niet aandoen.
U begrijpt dus hoezeer mijn leven veranderde toen ik een showroommodel mini-Bosch afwasmachine voor 200 euro op de kop kon tikken. Garantie? Daar doet de onder-de-tafel-doen-we-zaken-m
Het ding werkte perfect. Stralende afwas en mijn huishouden werd zoveel gelukkiger. Ik had plots zoveel meer tijd om andere dingen niét te doen.
Totdat plots, een paar maanden geleden - voor ik aan mijn grote verbouwprojecten begon – het apparaat besloot het wat minder aan te doen. Het leek wel alsof het zei “Als je nu gaat verbouwen, dan mag ik ook wel wat hebben.” Zoiets. Het leek me dus geen slecht idee in de Colruyt op zoek te gaan naar het soort dingen die een mens nodig heeft om een vaatwasmachine up and running te houden. Inderdaad, in die paar jaar tijd had ik nooit zout toegevoegd, de filter gekuist, het ding lieve woordjes toegesproken, zijn stekker gepolijst… Weet ik veel hoe dat allemaal moet: de tabletten die ik gebruikte beweerden dat allemaal te coveren. Quid non dus.
Nadat ik mijn vaatwasser finaal overlaadde met al deze aandacht en middeltjes, gaf hij er toch de brui aan. Het leek wel alsof hij het allemaal too little too late vond en net om mij te pesten dan maar doodging.
Dat maakt dat ik, bij het afronden van verbouwingen allerhande, mij de vraag stelt hoe het nu verder moet. Het spreekt voor zich dat ik niet terugkeer naar mijn pseudo-biologisch geëxperimenteer. Ik wil dus opnieuw een vaatwasser, en liefst eentje die werkt.
En daar komt dan het dilemma.
Ik ben er vast van overtuigd dat het ding echt niet zo erg kapot is. Het kan niet moeilijk zijn, maar ik begrijp niet eens de pictogrammen die at random lijken op te lichten. Voor u het me voorstelt: ja, ik heb getracht een handleiding te downloaden (want die kreeg ik er bij het showroom model natuurlijk niet bij). Ja ik heb de meest waarschijnlijke oplossingen al eens geprobeerd. Ja, ik heb op Youtube naar reparatievideo’s van handige mensen met teveel tijd gekeken en nee, het lukt me niet.
Ik heb intussen de jaren en de wijsheid bereikt waarop ik weet dat ik sommige dingen niet (of zeer slecht) kan. Vaatwasser repareren is er daar een van . De lijst is lang, maar daar gaat het nu niet over. Rest me dus een reparateur te vinden. Ik heb geen wagen, laat staan een rijbewijs. Ik kan de vaatwasser dus niet zelf naar een reparateur brengen en wil hier ook geen vrienden of familie mee ambeteren. We hebben allemaal wel betere dingen te doen. Een mens laten komen lukt me moeilijk. Ik heb een aantal mails gestuurd naar reparateur. Ze reageren niet. Op een aantal sites die prijs vermelden, leer ik dat een bezoekje, nog zonder er iets gerepareerd wordt, start vanaf 60 euro. Ik zou willen zeggen dat ik prostitués ken die voor minder hun deur uitkomen, maar dat klopt niet. Ik ken eigenlijk geen prostitués en de vergelijking is beledigend. Zonder enige zekerheid op reparatie ben ik dus op zijn minst al een wezenlijk deel van de aanschafprijs van een twee jaar oude vaatwasser kwijt. Dat steekt en leidt me naar de volgende optie.
Ik kan ook gewoon een nieuwe kopen. Via CoolBlue vind ik een witteproduct-model voor 180 euro. Op Mediamarkt.be vind ik iets soortgelijks voor dezelfde prijs. Voor die prijs wordt de vaatwasser ook geleverd én nemen ze de oude mee. (Waarschijnlijk om hem dan stiekem te herstellen en als showroommodel te verkopen, de smeerlappen. Ik heb jullie wel door!)
U begrijpt dus mijn dilemma. Enerzijds vind ik het ronduit absurd een machine weg te doen, die waarschijnlijk (denk ik) met een kleine ingreep en met een van nu af aan beter onderhoud nog jaren kan meegaan. Anderzijds kost een nieuwe in verhouding met wat het kost om de oude te laten herstellen echt erg weinig.
In een ideale wereld kosten kwalitatieve producten natuurlijk veel meer, werken ze beter en is het goedkoper om ze te laten herstellen. In de wereld waarin wij leven, is het erg moeilijk om kwalitatieve producten te vinden, kosten dit soort goederen erg weinig, gaan ze snel stuk en is het te duur om ze te laten repareren. Waardoor we gewoon nieuwe bucht kopen en de andere naar de schroot sturen.
Vergis ik mij? De vraag die ik me stel is eigenlijk erg simpel. Ik schetste hierboven een concrete situatie. Ik vraag me af wat de beste ecologisch-economische oplossing is voor mijn dilemma. De vaat opnieuw met de hand doen, kan ik mezelf en de volksgezondheid echter niet aandoen.
Reacties