How I - again - became an 1 april victim

Ik ben elk jaar het slachtoffer. Eigenlijk komt het gewoon omdat ik 's morgens nog niet helemaal wakker ben en dus ook begot niet weet wat er is aan het gebeuren. Ik ga dus maar passief mee in de stroom van gebeurtenissen.

Dat was deze ochtend overigens niet anders. Ik vond het voorwaar een goed idee dat men winkelkarretjes maar in één richting door de supermarkt wil laten snorren. Zo was ik enkele jaren ook oprecht verontwaardigd toen uitkwam dat het Atomium geen bouwvergunning had voor de bovenste bol en dat die dus moest worden afgebroken.

U ziet, beste lezers, ik ben in deze niet echt van de snelste (allemaal in koor: " ... "). Zo ook toen ik deze morgen onderweg was naar mijn werk op de Brusselse fractie. Mijn collega Anja stuurde een sms-je met de mededeling dat de foto's voor de campagne om 10u opnieuw gingen worden genomen. In algehele chaos sprong ik snel van de tram om toch maar thuis mijn mooi zwart hemd te halen, gezien mijn relatief verloederde vestimentaire staat deze ochtend.

Ziezo, ik loop er dus altijd in. Groot voordeel is echter dat ik nu direct proper gekleed ben voor de boekvoorstelling van Jan Béghin vanavond. Hij stelt zijn nieuw boek over armoede voor: "De schande van een rijk land: armoede in België". Het belooft interessant te worden met sprekers als Bea Cantillon en Rik Coolsaet.