Jan Mayen en de Vogezen

Ik hou van wandelen! Okay, voor u mij verdenkt tot een niet in te schatten saaiheidsniveau te zijn vervallen: euh... euh... - daar weet ik even niets op te zeggen.

Feit is, dit weekend met Rik, Ella, Anneke, Sven, Laurent, Stephanie, Kim, ... gaan wandelen in de Vogezen and I loved it. We hebben twee grote wandelingen gedaan, die eigenlijk an sich niet zo spectaculair waren maar zo mooi! De Vogezen zijn niet zo hoog en stoer als andere gebergten, maar het landschap is er heel mooi, een beetje verweerd en afgeplat. Veel denne- en ander bos ook en dat is wel okay want je kunt er flink ademen. Als ik bij ons in Schaarbeek diep wil ademen stokt het altijd een beetje en neig ik naar een lichte hoest. Als je daar diept inademt, dan adem je écht door. Schitterend gewoon. Ik ga deze zomer weer iets bergachtig zoeken om in te trekken. De Pyreneeën of zo, een kamer en ontbijt dingetje of zo, en dan maar stappen. Bon, ik ben weer zeer enthousiast, zoals u kunt lezen. Godweet hoe lang het duurt.

Op mijn werk ga ik de laatste dagen in. Deze middag heb ik afgesproken met de mensen van de sp.a-spirit fractie in het Brussels Parlement om een deel van de dossieroverdracht te doen. Ik kijk er al naar uit.

De foto aan dit bericht is er een vanop het eiland Jan Mayen, mijn laatste eilandenobsessie. Het is een eiland boven Ijsland, dat behoort tot het Noors koninkrijk. Het werd lang geleden ondekt door de Friezen, die er een levertraankokerij op onderhielden. Het is vrij onherbergzaam en wordt permanent bewoond door de beheerders van een Noors radiostation. Het bizarre is dat bijna niemand dit eiland kent. Ik weet niet of ik er ooit geraak, maar ik blijf het wel fascinerend vinden.