Het waterkanon in Schaarbeek en de link met mijn verhuis

Gisteren heb ik het eerste deel van mijn verhuis afgerond. Met Tommy reed ik tweemaal op en af van mijn appartement naar mijn nieuwe huis. Fijn was dat. Het weer was mooi, ik heb direct enkele buren gezien: "Vous êtes marié monsieur?" "Ben non madame, la maison est beaucoup trop petit pour être marié" "Ah oui, j'ai apris que la maison est très petite" "Si vous voulez, je vous invite à la visiter madame" "Ah non monsieur, vous êtes célibataire."

Bizar was me dat. Ik denk dat mijn buurvrouw dacht dat ik getrouwd was met Tommy, hetgeen natuurlijk niet het geval is. Vanessa zou dat niet zo leuk vinden. Tommy waarschijnlijk ook niet. Bon, nadien Orval gedronken op het terras van de Oldies op het wereldvermaarde Colignonplein en daar de grote dingen in het leven besproken: is die Leterme écht zo'n idioot?; werken als jurist; animo en hoe een politieke jongerenorganisatie te leiden; vastgoed in Schaarbeek; (ex-) vriendjes en vriendinnetjes (en nee, hier zet ik geen linken); ...
Enfin, een avond zoals een avond behoort te zijn. Gezellig, productief, warm en met een beetje Trappistenbier (zo dient de katholieke kerk toch nog voor iets).



Even over Meneer Colignon en zijn plein. Colignon was iets hoogs in het Belgische leger eind 20ste eeuw en nadien (of tijdens, who knows?) burgemeester van Schaarbeek. Het gemeentehuis werd tijdens zijn legislatuur gebouwd en is een mooi voorbeeld van neo-Vlaamse Renaissance. Vraag met niet wat daar de kenmerken van zijn. Bon, Colignon zelf was naar het schijnt de uitvinder van het waterkanon. Een mens moet ergens groot in zijn, ik kan er vooralsnog niet aan tippen.

Toedeloe dan maar!