Mijn reactie op de kritiek op de tolerocampagne

Ik ben reeds jaren een gezonde homo. Het type zonder geslachtsziektes. Blijkbaar ben ik dus een uitzondering.

Ik wist helemaal niet dat het merendeel van de Vlaamse/Brusselse homo’s perverten waren. Ik wist al helemaal niet dat Kathleen Van Brempt dat stimuleerde. Ik weet nu dat ze stiekeme signalen naar mij stuurt tijdens het partijbureau: “Bram: wordt pervers! Heb seks in het openbaar! Gebruik vooral geen condoom en verspreid HIV!”. De trut! Hoe durft ze!

Of heb ik het fout? Is de Tolero campagne gewoon een goedbedoelde campagne om tolerantie ten opzichte van jongeren met een andere seksuele oriëntatie te stimuleren? Niet dus volgens Actie Gezin. Zij zien hierin een strategie om perversiteit te stimuleren. Ik voelde me heel verdrietig toen ik hoorde dat Kris Vleugels en zijn conservatieve kliek weer eens van leer trekken. Enkele jaren geleden heb ik als toenmalig bestuurslid van animo manifestaties georganiseerd tegen zijn protestmarsen tegen meer rechten voor holebi’s. Ze vonden toen dat het gezin een unieke band is tussen man en vrouw en dat er van openstelling van het huwelijk en de adoptieprocedure geen sprake kon zijn. Ik dacht toen dat ik te maken had met een laatste ademstoot van een verouderde streng katholiek-conservatieve lobby die nog even haar tanden wilde laten zien. Blijkbaar zat ik fout. Blijkbaar heeft conservatief Vlaanderen zijn tweede adem gevonden. Ik voel me daar niet fris bij. Ik weet hoe lastig het is te vechten tegen vooroordelen; familie en vrienden te overtuigen van iets wat zo cruciaal en toch vanzelfsprekend is voor mijzelf. Als ik constateer dat deze duur bevochten rechten nu blijkbaar weer op de wip staan dan raak ik zeer beklemd. Ik en iedereen die niet in het strikt heteroseksuele concept valt hebben de voorbije acht jaar werkelijk genoten van de vrijheid om te zijn wie we zijn, om met volle teugen openlijk onze geaardheid te beleven. Heeft conservatief Vlaanderen echt zin om opnieuw de strijd aan te gaan? Om een initieel goed initiatief te vertalen en te zien als een duister pervers complot? Willen ze echt de verantwoordelijkheid nemen om de uitdagingen van de holebi-emancipatorische beweging twintig jaar terug te draaien? Wij dachten dat we ons moesten richten op empowerment van holebi allochtonen en de rechten van holebi’s in het Oosten. Blijkbaar moeten we terug in het defensief en op constante basis de publieke opinie in Vlaanderen blijven overtuigen van de noodzaak van tolerantie en – nog belangrijker- acceptatie.

Als Kris Vleugels het debat weer wil openen, daag ik hem en conservatief Vlaanderen graag uit. Hij zal een verenigd progressief Vlaanderen treffen dat sterker als ooit tevoren de rechten van holebi’s zal verdedigen.