het wat en waarom

Ik heb het wat moeilijk met opmerkingen dat het flauw is om altijd scherp te reageren tegen ‘klein’ seksisme. Wie meent te moeten zeggen dat het flauw is te reageren tegen deze vorm van seksisme, geeft vrij expliciet aan dat de persoon die heeft gereageerd haar of zijn muil maar moet houden, waardoor de kans groter is dat die dat de volgende keer ook effectief zal doen. Geef je seksisten op die manier niet gewoon meer ruimte? In een stuk in De Morgen lees ik dat speeksel moet worden gespaard voor de grotere strijd. Is dat echt zo? Is consequent reageren tegen zogenaamd klein seksisme niet gewoon een deel van diezelfde, grotere strijd? Wat als we de vergelijking maken met racisme? Ik stel me de vraag omdat ik ben geïntrigeerd door de bemerkingen dat we eigenlijk niet half beseffen hoe diepgeworteld racistisch deze samenleving is: dat we de gevolgen van het zogenaamde kleine racisme schromelijk onderschatten. Moet een bewuste weldenkenderd alleen reageren tegen, ik

Door de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde is de kans op Nederlandstalige federale parlementsleden uit Brussel verwaarloosbaar klein. Ik snap heel de redenering achter de splitsing wel, maar zit er desalniettemin mee verveeld. Ondanks het feit dat ik er niet tegenop zie om voor een Franstalige lijst te stemmen als alternatief voor een verloren Nederlandstalige stem, blijft een wat ambetant gevoel hangen. Het voelt aan alsof Nederlandstalige Brusselaars quantité négligable zijn geworden en dat stoort me. Tijd dus om daar wat aan te doen! Eerdere oproepen om eenheidslijsten te vormen liepen op niets uit. De cruciale vraag is natuurlijk wie de lijst gaat trekken. Er kan maximaal 1 verkozene zijn (volgens ons kiessysteem quasi zeker de lijsttrekker), dus waarom zou je als partij erg lang onderhandelen om dan de 2de of de derde plaats te krijgen, met nul procent kans op een verkozene? Je stap als partij gewoon niet mee in het idee van een ee