het wat en waarom

Een curieus gewapende man houdt zich ’s ochtends op in metrostellen van de MIVB. Hij bespeelt een soort viool met een trompet als snuit. Samen met zijn partner in crime hopt hij van wagon naar wagon om daar de ochtendlijke reiziger met een eigen versie van Hava Naguila te terroriseren. Het geheel wordt verstrekt door een draagbaar geluidssysteem, en ondanks het feit dat Hava Naguila een joods feestlied is, schreeuwt de man er om onduidelijke redenen altijd luidkeels ‘Aïcha’ doorheen. Ik moet waarschijnlijk niet erg hard mijn best doen om u er van te overtuigen dat dit mijzelf en het merendeel van de andere ochtendlijke reizigers danig op de zenuwen werkt. De MIVB verbiedt dan ook muzikanten in de metrostellen. Ik kon het deze ochtend niet laten een foto van de artiest in kwestie te nemen en deze naar de MIVB te tweeten. De man liet zich mijn interesse niet welgevallen. Hij schold me voor veel dingen uit die ik wel zou willen herhalen, maar die ik helaas niet begreep. Nadat hij zij

Ik was 19 jaar en ik trok naar Benin, voor een maand. In mijn herinnering bereidde ik me daar niet zo gek veel op voor. Internet bestond wel, maar daarvoor moest je met de trein naar Gent. Het beduimelde boekje dat ik over Benin in de bibliotheek van Brugge vond, leerde me dat Benin voornamelijk palmolie produceerde, een ex-kolonie van Frankrijk was en het bekendstond als de bakermat van de voodoo. Voodoo. Naar ingewanden van opengesneden geiten kijken en de toekomst voorspellen. Wist ik veel. Ter plaatste logeerden we bij een gezin, dat in een huis woonde dat werd betaald door een Beninse dame die in Brugge in de prostitutie werkte. Ik kende haar niet zo goed, maar via de vriendin waarmee ik reisde konden we tegen een bescheiden vergoeding een maand bij hen logeren. Ik stelde me er allemaal weinig vragen bij. Zo ging het gewoon. Het gezin zou ons het land laten zien en dat moest ook wel, want wisten wij veel wat we daar gingen doen. Daar aangekomen besefte ik al gauw dat de meeste