Posts

Posts uit maart, 2014 tonen

De self denying babyborrel

Als ik ooit kinderen krijg, dan wordt u niet voor een babyborrel uitgenodigd en ik zal u zeggen waarom. Het is niet omdat ik u niet graag zie, of omdat ik u mijn kind niet wil laten zien. Ik vind het een concept dat niet doet waarvoor het is bedoeld. Wel integendeel. Ik vind de meeste redenen goed om een feestje te geven. Internationale Caviadag? Check. Een nieuw strijkijzer gekocht? Hier met die toastjes! 90 jaar Armeense genocide? Bon, misschien toch maar niet. Ik bedoel maar, als er plaats is in mijn hoofd en mijn living, dan stel ik die graag open voor vertier allerhande. De vraag is natuurlijk of een mens net na een bevalling/adoptie veel zin heeft in een hoop gedoe in zijn huis of in het parochiaal centrum. Begrijp me niet verkeerd: wie daar zin in heeft, moet het vooral niet laten en mag mij blijven uitnodigen. Ik stel me echter vaak de vraag of mammie en/of pappie (en mammie en/of mammie, pappie en/of pappie natuurlijk) dat eigenlijk wel écht leuk vinden, of dat

Washandjesfascisme

Ik ging er vroeger altijd van uit dat iedereen zich altijd met een washandje waste. Hoe ik de televisiereclame uit de jaren 80 kon negeren, waar stoere venten zich op een parelwit strand gewoon met hun handen wasten, weet ik ook niet. Het waren de jaren 80, er was veel mogelijk toen. Toen ik dus besefte dat niet iedereen er dezelfde hygiënische gewoonten op na hield dan ikzelf, werd de wereld plots een beetje viezer. Ik snap vandaag de dag nog steeds niet hoe mensen zich ’s ochtends in de mêlee van het leven durven te storten, zonder zich met een washandje gewassen te hebben. Ik bedoel maar, al die dode huid. Al die overtollige dode huid (want een mens’ buitenkant is sowieso volledig dood. Het leven zit vanbinnen), het is zo triestig, meneer. Ik overdrijf natuurlijk wanneer ik zeg dat het een hele stap voor mij was te accepteren dat er mensen rond mij zijn die zich niet met een washandje wassen. Het is niet zo dat die mensen daarom minder menselijk zijn – ik