De self denying babyborrel
Als ik ooit kinderen krijg, dan wordt u niet voor een babyborrel uitgenodigd en ik zal u zeggen waarom. Het is niet omdat ik u niet graag zie, of omdat ik u mijn kind niet wil laten zien. Ik vind het een concept dat niet doet waarvoor het is bedoeld. Wel integendeel. Ik vind de meeste redenen goed om een feestje te geven. Internationale Caviadag? Check. Een nieuw strijkijzer gekocht? Hier met die toastjes! 90 jaar Armeense genocide? Bon, misschien toch maar niet. Ik bedoel maar, als er plaats is in mijn hoofd en mijn living, dan stel ik die graag open voor vertier allerhande. De vraag is natuurlijk of een mens net na een bevalling/adoptie veel zin heeft in een hoop gedoe in zijn huis of in het parochiaal centrum. Begrijp me niet verkeerd: wie daar zin in heeft, moet het vooral niet laten en mag mij blijven uitnodigen. Ik stel me echter vaak de vraag of mammie en/of pappie (en mammie en/of mammie, pappie en/of pappie natuurlijk) dat eigenlijk wel écht leuk vinden, of dat