het wat en waarom

Het staat al jaren geboekstaafd als een van die mysteries waarvoor niemand echt de moeite heeft gedaan het op te lossen. Jammer, want het belangt eenieder aan: wat is er met die andere sok gebeurd? Of nog: waarom resideert de lonely soldier van het ondergoed alleen in de ladekast? Geef toe, - eigenlijk valt er niets toe te geven, echt gênant is het niet - iedereen heeft wel een collectie eenzame sokken, waarvan het volstrekt onduidelijk is waar de tweede heen is. De relevantie van dit probleem spreekt voor zich. Er rijzen zoveel vragen. Wat vang je met dat unieke exemplaar aan?  Houden totdat de wederhelft weer opduikt? Bewaren misschien, totdat een ander paar, van ongeveer dezelfde kleur, beslist om ook uit elkaar te gaan, om dan een nieuw samengesteld sokkengezin te vormen? Of finaal toch gebruiken als een soort veel te kleine vod, om de ramen mee te kuisen of je zilver te poetsen? Wie heeft nu nog zilver? Enfin, het zijn geen makkelijke vragen. Luxeproblemen uit de rijke, mode

Er zijn erg veel dingen die mij boos maken, maar daar werk ik aan. Ik heb door de jaren geleerd dat ik niet gelukkiger word door me op te winden in de stommigheid van anderen. Ik vind het overigens ook leuk dat mensen zich niet opwinden over mijn stommigheid. Het komt er in zoveel gevallen op neer de knop om te draaien en je niet te enerveren. Dat enerveren kost vooral energie en leidt de aandacht af van de echt belangrijke slagen die gestreden moeten worden. Choose your battles, zoals mijn baas zegt. Ze heeft natuurlijk gelijk. Doseren. Da's belangrijk. Een van de meer belangrijke dingen om voor te strijden is het respect voor de Basiliek van het Heilig Hart, ja, die van Koekelberg . Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet katholiek, gelovig of gelijk wat, hoewel een mens het van zoveel katholiek volume wel zou kunnen worden. Door de fysieke nabijheid van een monument van dergelijke schaal, ligt deze verdediging mij gewoon erg na aan het hart.  Ik word dus erg nerveus van me

Serieus nu, een last-minute, da's toch goedkoper dan een 'gewone' reis? Is dat echt zo? We nemen de proef op de som. Het grootste plezier van op reis gaan is natuurlijk het plannen, vooruitdenken, verlangen, er naar uit kijken. Vanaf het moment dat je werkelijk op je bestemming bent aangekomen is het spannendste er wel af. Stel nu dat je vandaag een last-minute boekt naar hotel Fiesta Park in Benidorm (want daar willen we toch allemaal heen, is het niet? Stiekem, eerlijk nu?) dan kan dat voor de vrolijke prijs van € 180. Vertrekken doe je voor deze prijs op 18 december. Dat maakt dat je 35 dagen kan uitkijken naar je vakantie. Je betaalt dus € 5,14 per dag aan verlangen. Kies je echter vandaag, als een goede huisvader, voor een verblijf in dat zelfde hotel, maar dan met vertrek op 5 juli 2014, dan kost die reis je € 717. Voor een goede 230 dagen verlangend uitkijken naar zon, zee, friet, Vlamingen in het Blankenberge van de Costa Blanca, betaal je dus maar € 3,12 per