het wat en waarom

Jongeren ontdekken hun eigen seksualiteit en hun gevoelsleven. Daar is niets mis mee. Dat hoort nu eenmaal bij hun leeftijd. Het spreekt voor zich dat ze alleen sex kunnen hebben als ze dat zelf willen. Dat is de grens voor mij. En ik geef toe: het is niet altijd gemakkelijk om te achterhalen of jongeren fysieke of geestelijke schade ondervinden als ze ongewild sex hebben, maar meestal is het wel duidelijk, vind ik. Toen ik het artikel las over “Kussen op school” stoorde ik mij aan de opmerking van de verantwoordelijke van het Gentse atheneum. Ze stelde: “Kussen kan voor ons nog door de beugel, maar leerlingen die langer dan drie seconden zitten te tongzoenen, worden terechtgewezen.” Ik kan me voorstellen dat het niet altijd evident is na te gaan wanneer er sprake is van dwingendheid of van blijvende geestelijke schade, maar laten we eerlijk zijn: het betere gekus op de speelplaats is niet schadelijk, wel integendeel. Ik denk dat het weinig zin heeft om scholieren te verbieden te kusse

Ik ben elk jaar het slachtoffer. Eigenlijk komt het gewoon omdat ik 's morgens nog niet helemaal wakker ben en dus ook begot niet weet wat er is aan het gebeuren. Ik ga dus maar passief mee in de stroom van gebeurtenissen. Dat was deze ochtend overigens niet anders. Ik vond het voorwaar een goed idee dat men winkelkarretjes maar in één richting door de supermarkt wil laten snorren. Zo was ik enkele jaren ook oprecht verontwaardigd toen uitkwam dat het Atomium geen bouwvergunning had voor de bovenste bol en dat die dus moest worden afgebroken. U ziet, beste lezers, ik ben in deze niet echt van de snelste (allemaal in koor: " ... "). Zo ook toen ik deze morgen onderweg was naar mijn werk op de Brusselse fractie. Mijn collega Anja stuurde een sms-je met de mededeling dat de foto's voor de campagne om 10u opnieuw gingen worden genomen. In algehele chaos sprong ik snel van de tram om toch maar thuis mijn mooi zwart hemd te halen, gezien mijn relatief verloederde vestimenta